Hallo lieve familie en vrienden,

Hier mijn eerste verslag uit Tanzania, Moshi, waar ik gisterenavond na een goede vlucht (lees vlucht als vliegen en niet vluchten; met 2 pogingen tot landen, omdat de wind verkeerd stond en ook best spannend was) en een taxirit van een klein uurtje in het Kindoroko Hotel beland ben. Uitzicht op de Kili kon ik wel vergeten, het was al pikdonker. Mijn, met zorg volgestouwde koffers geïnstalleerd in een te krappe eenpersoonskamer, soort kleerkast, maar afijn; This is Afrika. Nog even een colaatje aan de bar om de dorst te lessen en terug naar de kamer. Helaas ging deze niet meer open…..wat nu? Na hulp gezocht te hebben met drie man sterk toch voor elkaar gekregen, maar wat als ik dan morgenochtend blijk opgesloten? Toch maar liever een andere kamer. Deze was een stuk ruimer, heerlijk geslapen en jawel hoor, de Kili vanmorgen in volle glorie in mijn vizier op het dakterras.
Lekker ontbeten met een Spaanse omelet en dan maar eens gaan pinnen, had 00 TSH bij me en dat is toch niet zo handig. Een beetje kriskras door de straten, waar het een drukte was van jewelste. Toeterende daladala’s, brommende bodaboda’s, roepende mensen en alles even kleurrijk en stoffig. Na diverse pogingen om die Tanzaniaanse verkreukelde, smoezelige flappen uit de automaat te krijgen onverrichterzake teruggekeerd naar het hotel. Wat nu??? Maar even afwachten en later nog eens proberen was de beste optie, het netwerk was niet optimaal. Na nogmaals een rondje door de straten, diverse keren aangesproken want iedere Mzungu wil natuurlijk met hen op Safari, toch gelukt om op zak te hebben. Nu nog lekker naar het dakterras, want de berg laat zich weer zien, na zich een hele dag gehuld te hebben in een modieuze, grijswitte wolkenmassa. Heb er heel veel zin om morgen naar Same te vertrekken en daar alle bekenden weer te begroeten. Ik ga eer een mooie tijd van maken. Tot later weer, groetjes Marjorie